خبرورزشی – دختر بنگلوری دنیای بدمینتون چیزی به نام پایان را قبول ندارد و در تمام افتخاراتش تنها مدال المپیک را کم دارد. آشوینی به گفته خودش عاشق سروکله زدن با مربیان مختلف است و یکی از رکوردهایش فراری دادن مربیان است. مربیان او می‌گویند در هنگام تمرین آشوینی یک بازیکن رام و در خدمت مربی است اما در میدان مسابقه انگار مسخ می‌شود و به حرف کسی گوش نمی‌دهد.
آشوینی این حرف‌ها را تایید یا رد نکرده است و رقابت‌های تایلند نشان داد شایعات خیلی هم بی‌پایه و اساس نیست به این دلیل که تنها تیمی که مربی در کنار زمین نداشت میکس دوبل هند بود.
فارغ از تمام انتقادها پس از رد و بدل شدن چند امتیاز دختر برنزی بیننده را مسحور بازی‌اش می‌کند. سبک بازی بی‌انضباط ولی نتیجه بخش و رفتارهای احساسی و گاهی آنارشیستی شرقی‌اش از پانوپا یک بازیکن موثر ساخته است که بیننده را وابسته می‌کند.
عملکرد آشوینی در کنار بسیاری از بازیکنان هندی که بعدها نامی برای خود دست و پا کردند ستودنی بود یکی از این چهره ها «پی وی سیندو» نام آشنا است. آشوینی چهره‌ای مصمم و مغرور دارد و باخت برایش تعریف نشده است. سبک بازی دختر برنزی هندی‌ها تلفیقی از سبک کلاسیک هندی و مدرن است. او اسمش‌های قدرتمندی دارد که در استفاده از آن هیچ ملاحظه‌ای نمی‌کند. درست است که بارها به او در میکس گفته شده است که باید بیشتر مراقب جلوی تور باشد و از نت اسکیل استفاده کند ولی آشوینی گوشش زمان بازی بسته می‌شود و به بردن و لذت بردن از بازی فکر می‌کند. گاهی اوقات در بازی او کلافگی دیده می‌شود ولی باید پذیرفت او یک بازیکن سطح یک جهان است و سبک شلخته دختر هندی ها به خوبی جواب داده است.
پوناپا با توجه به داشتن دستانی قدرتمند در تاس های بلند موفق است و حریف را مرز خستگی پیش می‌برد، کمتر کسی در نبردهای قدرتی حریف او می‌شود اما زمانی که صحبت از تکنیک و ظریف کاری در بازی باشد پوناپا کمی‌دستپاچه می‌شود و عملکردش در مسائل تکنیکی به نصف تغییر پیدا می‌کند. آشوینی برای بازی میکس ساخته شده است و برای هم‌تیمی خود یک پوشش مناسب است و مهمتر از همه یک مدیر و کاپیتان برجسته درون زمین است.
فارغ از تمام نقدهایی که به آشوینی می‌شود باید پذیرفت که او یک تکه از پازل جهان بدمینتون است چهره‌ای که به اذعان خیلی از کارشناسان برای کار تیمی ساخته شده است و بازی انفرادی در خونش نیست. شاید به همین دلیل است که در بدمینتون میکس بسیار موفق‌تر بوده است. امروز دختر بنگلوری جهان بدمینتون تنها یک حسرت دارد لمس مدال المپیک با به احتزاز درآمدن پرچم هند و خداحافظی با شکوه از جهان بدمینتون در پایان دهه سوم زندگی‌اش.
